Haydi gelin hep beraber bakalım. Beyaz Toros denilince ilk akla faili meçhul cinayetler gelir. 1990'lı yıllarda, özellikle Doğu ve Güneydoğu Anadolu'da yaşanan zorla kaybetme ve faili meçhul cinayetlerin simgesi olarak görülüyorlardı.
Birçok faili meçhul olayında görgü tanıkları hep beyaz renkteki Renault 12 Toros modeli araçlarla hareket eden kişiler gördüklerini iddia ederlerdi. Bu yüzden de Toros’lar bölge halkı arasında "ölüm arabası" olarak nam saldı.
Evet ama ne yazık ki o dönem ne emniyet teşkilatında ne de Jandarma teşkilatında Toros’tan başka binek ekip arabası yoktu.
80’li 90’lı yıllar. Benim de en aktif muhabirlik yaptığım yıllardı. Hem de polis muhabiri olarak görev yapıyordum. Bu nedenle bu Toros’ların her türlüsüne binmişliğim vardır. Trafik araçları da Toros’du. Siyasi Şubenin kullandığı zırhlı araçlar da Toros’tu. Ama bunlar sonradan zırhlandıkları için arabaların camları açılmazdı. Yaz günü kavurucu sıcaklarda kliması bile olmayan camları açılmayan araçların içinde boğucu sıcakta tam teçhizat operasyona giden terörle mücadele timleri çatışmanın ortasına kapılar açık gitmek zorunda kalırlardı. Ha unutmadan hem emniyet de hem de Jandarma’da makam araçları bile Toros’tu sadece onları renkleri ya koyu lacivert ya da siyah olurdu.
Bir de bu Torosların bir özelliği de arazi şartlarına çok uygun olmalarıydı. Dağ bayır bana mısın demez. Kar kış her yere giderdi. Bu nedenle Türk güvenlik teşkilatının kadrolu arabası Renault Toros’tu. Ordu Yardımlaşma Kurumu OYAK tarafından Bursa’da yerli olarak üretilen bu araçlar döneminde sivil kullanımda da tercih edilmişti. Hatta ben de polis muhabirliğim döneminde beyaz Toros satın almıştım.
Yani Toros’ları JİTEM ya da istihbaratın yasa dışı işlerde kullandığı araçlar olarak görmek büyük hata…
Ne yapalım bir dönemin en kudretli binek arabalarına ölüm arabası demek biraz ağırıma gidiyor ama yapacak bir şey yok. Her zaman söylediğim gibi algı, olgunun önüne geçmiş durumda.