Napolyon Bonapart denince akla hemen askerî kişiliği, savaşları, Avrupa’yı yeniden şekillendiren devletleri akla gelmekte ve askerî bir deha ve komutan kimliği ön planda olmaktadır. Bu sadece bizim ülkemizde böyle hatırlanmamaktadır; tarihçiler bile ağırlıklı olarak Napolyon Bonapart’ın bu yönünü incelemeyi öncelik vermişlerdir.

Bense bu yazımda askerî yönü ile değil, dünyanın bütün ülkelerine örnek olan ve devrim niteliğindeki yönlerine değinmek istiyorum. 1804 yılında “Napolyon Kanunları” adı altında modern hukuk sistemine soktuğu yasalar ve Fransız Medeni Kanunu’nu hazırlayarak eşitlik, adil yargılama, mülkiyet hakları, medeni hakların korunması, çocuk suçluluğu ve yargılanma şekli, evlat edinme gibi ilkeleri gerçekleştirmiş ve diğer ülkelere örnek olmuştur.

Çocuk suçluluğu ve evlat edinme konuları birer devrim niteliğindedir. Evlat edinme ilk defa o dönemde (1804) yasalaşmış ve resmen ilk evlat edinmeyi Napolyon gerçekleştirmiştir. Gene İmparator, çocuk suçları konusunda çok büyük reform olan yasalar çıkararak uygulamaya sokmuştur. Bu yasalara göre suç işlemiş ve yaşı 7 olan çocukların hiçbir şekilde mahkemeye çıkarılmaması ve yargılanmaması kuralını getirmiştir.

7 ila 14 yaş arasındaki suç işlemiş çocukların normal mahkemeye ve hâkim karşısına değil, savcıların iddianame hazırlanmaması ve davaların çocuğu rehabilite edecek “uzmanlardan (pedagog, eğitimci)” yer aldığı komisyonlarda görülmesi kararlaştırılmıştır. Bu, reform niteliğinde bir yasadır.

Ancak 100 yıl sonra ve dünyada ilk adı ile çocuk mahkemeleri Amerika Birleşik Devletleri’nin Chicago şehrinde 1 Temmuz 1899 yılında kurulmuş ve 18 yaşın altındaki davalara bu mahkemeler bakmıştır. Napolyon yasaları, Amerika Birleşik Devletleri’ne örnek olmuştur.

1801 yılında Hristiyanlığın en yoğun yaşandığı ve Vatikan’daki Papa’nın devletler üstü etkisinin kurarak, konkordato imzaladı ve bugünkü Fransa’da laiklik sistemine geçişi sağladı. Din, dil, mezhep, psikoloji gözetmeksizin “yetenekli bireylerin yetişmesi” için eğitim sistemini kamusallaştırdı ve her yerde bugünde çok etkin...

Fransa, saygınlığı olan prestijli okulları aşmıştır. Kültür alanında Fransızlar için gurur kaynağı, yabancılar için ise hayranlık uyandıran bir ülkedir. 

Dünyaca meşhur Paris'teki Louvre Müzesi'ni 1923 yılında açarak kültür ve sanatın gelişmesine öncülük etmiştir. Ayrıca, Fransa Merkez Bankası'nı kurarak dünyada öncü bir rol üstlenmiştir. 

Geniş yolları, meydanları ve bu yol ve meydanların etrafındaki her biri birer mimari harika olan binalar ve parklar, Napolyon'un eseridir. Paris'i gezdiğinizde bunları hayranlıkla izlersiniz. 

Napolyon Bonapart sadece Fransa'da değil, Akka Kalesi önünde Osmanlı paşası Cezzar Ahmed Paşa ile yaptığı savaşta yenilerek Fransa'ya döndü. Mısır'da bulunduğu sürede İskenderiye ve Kahire'de okullar açtı, hastaneler inşa etti. Mısır'da ilk gazetenin çıkarılmasını sağladı. Su Kanalları projelerini gerçekleştirdi. 

Mısır medeniyetini incelemek için binlerce bilim adamını Fransa'dan beraberinde getirerek insanlığa yeni ufuklar açtı. Mısır halkına kendini o kadar sevdirdi ki Napolyon'a "Ali Bonapart" ismini verdiler. 

Ben neden Napolyon Bonapart’ı çok seviyorum? İşte bunları yaptığı için...

O sadece bir asker değil, vizyon sahibi bir devlet adamıydı.

İki defa evlendi. Birinci eşi Maria Louise, ikinci eşi de Josephine de Beauharnais’dir.

5 Mayıs 1821 yılında İngilizlerin tutsağı olduğu adada, 51 yıllık dolu dolu yaşamına veda etti.

Fransızlar bu derecede muhteşem ve tarihlere sığmayacak bir insanla ne kadar iftihar etseler haklıdırlar. Ayrıca bizler de Napolyon Bonapart ile iftihar ediyoruz.