11. Etap Viareggio – Castelnovo ne’ Monti (183 km)

Çarşamba günü Toskana kıyılarından iç bölgelere uzanan bu etap, Apennin Dağları’nın kalbine doğru ağır ağır yükseldi. Kaçış grubu içinde pedal çeviren Lorenzo Fortunato, uzunca bir süre etaba liderlik etti. Ancak kader, son tırmanışta başka birini işaret etti.

Ekvadorlu eski şampiyon Richard Carapaz, son 10 kilometredeki sert rampada muazzam bir atağa kalktı. Fortunato’yu yakalayıp geçtikten sonra finişe yalnız başına ulaştı. Pelotonun içinde yaşanan mini savaşta ise Isaac Del Toro, pembe mayosunu korumakla kalmadı, son sprintte aldığı 2. Sırayla gözdağı verdi. Giro’nun genç yıldızı, liderliğini sağlamlaştırdı.

12. Etap Modena – Viadana (172 km)

Perşembe günü yarış, Emilia-Romagna’nın düz ovalarında, Modena’nın tarih kokan sokaklarından başlayarak Viadana’ya uzandı. Po Ovası’nın genişliği, sprinterlere düğün salonu gibi bir alan sundu. Ve bu davete en hızlı katılan Hollandalı Olav Kooij oldu. UCI WorldTeam düzeyinde beklentileri yıllardır yükselten Kooij, sprinterler arasında net bir farkla çizgiyi ilk geçen isimdi.

Isaac Del Toro yine sahnede yer aldı; etap boyunca koruduğu pozisyonunu ara sprintte aldığı 2 saniyelik zaman bonusuyla taçlandırdı. Böylece genel klasmanda rakipleriyle arasını 33 saniyeye çıkardı.

Ama sevgili okuyucu, bu etap sadece pedalların değil, kültürün de yarıştığı bir gündü. Modena, sadece Ferrari ve balsamik sirke demek değil; Parmigiano Reggiano peyniriyle de ünlü. Yol kenarlarında yavaş yavaş yükselen yaz güneşiyle birlikte, “gnocco fritto” luccio in salsa ve yerel şaraplar gölgeye çekilmiş halk sofralarında hatırlatıldı, kokuları burunlara ulaştı. Giro, burada sadece bir yarış değil, bir yaşam ritmi gibi aktı.. Viadana’da gün, bisikletin olduğu kadar İtalyan mutfağının da bayramıydı.

13. Etap  Rovigo – Vicenza (160 km)

Cuma günü bizi bekleyen etap, Veneto bölgesinin zarif şehirlerini birbirine bağlayacak. Rovigo’dan çıkacak peloton, Adriyatik’in tuzunu arkada bırakıp kuzeye, Vicenza’nın tarih kokan taşlarına doğru pedallayacak ve Monte Berico onları karşılayacak. Her şey yolunda giderse sprinterler bir kez daha sahne alabilir. Ama dikkat: Etabın son 30 kilometresinde yer alan kısa ama dik rampalar, sürprizlere gebe.

Vicenza deyince bir mimarın adı geçmeden olmaz: Palladio. Şehre karakterini veren bu ustanın izinde, taş duvarlar arasında yankılanacak teker sesleri. Ve biz, yine ekran başında; bazen iç çeken bir mimarla, bazen zafer hayali kuran bir gençle birlikte olacağız.

Yol devam ediyor, biz de her gün onunla birlikte yeniden yola çıkıyoruz.